انسان موجودی مادی است که نیاز های مادی دارد، موقع گرسنگی طالب غذاست. و اگر غذا به او نرسد، کارکردش کم می شود. افسرده می شود .
حال بُعد دیگر انسان یعنی روح و جانش نیز اینگونه هست. اگر غذای متناسب و مناسب به او نرسد دچار اختلال و افسردگی می شود.
از آنجا که تناسب بین درد و درمان وجود دارد. پس غذای روح و روان و دل نیز با غذای جسم فرق میکند.
حال باید بدانیم که چه چیزی سبب بهبود حال روح می شود ، بهترین پاسخ را کسی می دهد که عالم تر از همه و از طرف خدا سخن می گوید.
لذا امیر المومنین علی(علیه السلام) می فرماید: «إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الاَْبْدَانُ، فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ.» یعنی: ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺪﻧﻬﺎ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ, ﭘﺲ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﺎﺩﺍﺑﻲ ﺩﻟﻬﺎ, ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺯﻳﺒﺎﻱ ﺣﻜﻤﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﺠﻮﻳﻴﺪ. (حکمت ۹۱ نهج البلاغه)
